Eten bij je buurtgenoot brengt mensen nader tot elkaar

Bas Berends toont een grote peperbus (die hij niet gaat gebruiken op 10 juni).

Niet weten waar en wat je eet ’s avonds en met wie je dat gaat doen. Dat zijn de ingrediënten van het Walking Dinner dat zaterdag 10 juni plaatsvindt op en rond het Koningsplein. Bewoners gaan op verschillende adressen een drie-gangen diner nuttigen bij buurtgenoten. Het belooft een gezellige happening te worden in het laatste stukje van Segbroek.

Nieuw is het fenomeen Walking Dinner niet. In het Statenkwartier en de Archipelbuurt is het eetfeest der saamhorigheid al jaren ingeburgerd gemeengoed. Bas Berends, wonend aan het Koningsplein, is mede-organisator van het Koningspleinbuurt Walking Dinner in de directe omgeving van ‘zijn’ plein. Hij hoorde in 2014 via een vriend van het Walking Dinner in het Statenkwartier en besloot iets dergelijks op te zetten.

“We gingen bij de organisatie van het Walking Dinner in het Statenkwartier langs voor informatie en advies en namen haar ‘sjabloon’ over. In 2014 organiseerden we onze eerste editie, gevolgd door Walking Dinners in 2016 en 2017. Door omstandigheden deden we het enkele jaren niet en nu houden we onze vierde”, vertelt Bas niet aan de keuken- maar aan zijn tuintafel.

Wisselend gezelschap

“Het idee is dat gasten elke gang in wisselend gezelschap op drie verschillende adressen nuttigen. Zo heb je telkens andere gastheren en gastvrouwen en ander gezelschap. Je loopt de buurt door en je leert je buurtgenoten kennen.”

Inmiddels telt de gastenlijst 50 deelnemers. Negen buurtbewoners gaven zich op als ‘chef’. Zij maken een voorgerecht, een hoofdgerecht en een dessert. Wat die gaan zijn, is het zorgvuldig bewaarde geheim van de kok. Bij elke gang krijgen ze een nieuw groepje eters over de vloer. “Ze beslissen zelf wat ze gaan koken, rekening houdend met dieetwensen. Hiervoor hebben ze een budget”, vervolgt Bas.

Borrel

“Het Walking Dinner plus wijn kost 25 euro per persoon. 22,50 is voor de koks en het resterende bedrag gaat op aan de kosten van het aperitief en de organisatie.”

Het aperitief is een gezellige borrel voorafgaand aan het diner dat Bas straks zelf voor zijn huis houdt. “Na de borrel ben ik met mijn vrouw gast. Ben benieuwd waar ik de 10de juni ben ingedeeld”, glimlacht hij. Bas en drie andere organisatoren zijn nu bezig met de laatste loodjes. “Nu hou ik me bezig met de aanmeldingen en de communicatie met de mensen”, zegt hij.

“Een ander doet de coördinatie van de koks, een derde houdt zich bezig met de financiën en een vierde vrijwilliger doet de indeling van de gasten, zodat die niet in hetzelfde groepje terecht komen.”

Cohesie vergroten

Uiteindelijk is het grote doel van het Walking Dinner mensen uit de wijk bij elkaar brengen, zodat de saamhorigheid onderling groeit. “Als er behoefte is aan sociaal contact, dan is zo’n Walking Dinner dè manier om dat te bereiken”, zegt Bas. Dat dit wel goed gaat komen blijkt uit het aantal gasten en de aanmeldingen van koks. “Elke keer zijn er mensen die graag voor groepjes willen koken. Wij hebben dit jaar geen tekort aan koks en gasten.”

Biologische wijnwinkel Vino Vero en kookwinkel Rechtstreex, beiden uit de Weimarstraat, steunen het Walking Dinner. “Vino Vero geeft korting op de wijn en Rechtstreex geeft de koks korting op de ingrediënten als ze bij haar komen inkopen.” Volgens Bas lokken de Walking Dinners steevast leuke reacties uit.

Te belopen

“Iedere deelnemer is erg enthousiast. Ook nu weer merken we dat buurtbewoners ons Walking Dinner met geestdrift begroeten. Ze vinden het leuk dat we het weer houden. Wat mij betreft gaan we dit jaarlijks doen.”

En waarom zou de organisatie het laten? “Het zorgt voor leuke gesprekken aan zo’n tafel. Bovendien maakt het ‘t voor buurtbewoners makkelijker om elkaar op straat aan te schieten. En dat is belangrijk voor de ontwikkeling van een echt buurtgevoel.” Het Walking Dinner-gebied behelst de Laan van Meerdervoort, Van Merlenstraat, de Suezkade, Koningin Emmakade en alle straten die ertussen liggen met een stukje Weimarstraat erbij.

“Het is dus allemaal te belopen”, besluit Bas Berends.

Tekst en foto: Harry Oosterveen