Haagse heimwee
In gedachten steeds bij jou,
daar waar de wind haar ronde waait,
waar het water onrust zaait
Maar nooit zal ik klimmen
en immer jou beminnen,
zoals ‘t Haagse mij beminnen zou
De vergankelijke klanken,
met weemoed neem ik ze aan,
Den Haag, hier ver vandaan
Daar waar de eindstreep aan de horizon verschijnt
is waar jouw schittering nimmer verdwijnt
Den Haag, Den Haag
nooit vervaag
je, en ik vraag je
blijf bij mij
in de dagen
blijf mijn Haagse,
zij aan zij
Den Haag van veen en zand,
in mijn hart beland
Nooit meer ga je uit mijn hoofd,
zelfs al is het vuur gedoofd
‘k Neem je mee, zoals beloofd
…naar de overkant
‘k Zal je blijven bewonderen
vanaf de duinen
Wat ben je eeuwig mooi bekleed
Tijdloos zal je blijven dwalen,
verguld in zonnestralen
Dankbaar deins je mee op de wind
Het lieve landschap is je goedgezind
Mijn liefde voor jou maakt het leven compleet
